Μετά το μικρό γεφύρι το μονοπάτι ανηφορίζει, περνά μικρή σπηλιά με νοικοκυρεμένο αυλιδάκι, λοξοδρομεί δυτικά και σε 15 ́ από το μοναστήρι φτάνει στο Αλωνάκι της Δύσης. Ένα πετρόκτιστο θεατράκι με ορχήστρα πέτρινο αλώνι αφήνει τον οδοιπόρο εκστατικό στη θέα του ήλιου που βυθίζεται στη θάλασσα κάπου μεταξύ Σύρου, Σέριφου και Σίφνου.
Η γωνία της θέας ανοικτή… με τα καρνάγια καί το μοναστήρι του Άι Γιάννη στο λαιμό του μικρού ισθμού, την κατάλευκη Νάουσα απλωμένη νωχελικά στην απέναντι πλαγιά του λόφου και αριστερά, πέρα στα νοτιοανατολικά, την πόλη της Νάξου καί τον περήφανο Ζά, το ψηλότερο βουνό των Κυκλάδων.
Από το Αλωνάκι ο περίπατος μπορεί να συνεχιστεί είτε προς τη μικρή κορυφή Βουνάλι της Σύρας είτε προς την περιοχή των Ανεμόβραχων σε μια διαδρομή ανάμεσα σε λιθοφαγωμένους βράχους με μικρά και μεγάλα βαθουλώματα, πέτρινες μορφές που θυμίζουνε κεφάλια αλόγων, κρανία πιθήκων, ράχες λευκών δελφινιών, κοκκινωπές σκορπίνες.
Πετρώματα πυριγενή ή εκρηξιγενή, όπως οι γρανίτες, μεταμορφωμένα όπως οι γνεύσιοι, οι σχιστόλιθοι, τα μάρμαρα, οι κερατόλιθοι και ιζηματογενή όπως η άμμος, οι ψαμμίτες και το χώμα. Υλικά που με τη μεγάλη πίεση και τη θερμοκρασία κομματιάστηκαν και επανασυγκολλήθηκαν δίνοντας άλλες πέτρες με την ίδια σύσταση σε διάταξη στρώσεων και με παρεμβολές κατάλευκων ταινιών.